Οι άνθρωποι που ζουν σε καπιταλιστικές χώρες, ακόμα κι αν δεν είναι εντελώς ελεύθεροι, μην το σκέφτονται αυτό. Ως πελάτες, δίνουν παραγγελίες στους προμηθευτές τους. Ως κατασκευαστές, ικανοποιούν τις παραγγελίες των πελατών τους. Οι καταναλωτές είναι οι κύριοι, οι παραγωγοί είναι στην υπηρεσία τους. Και οι παραγωγοί αποδέχονται ευχαρίστως αυτόν τον ρόλο επειδή θέλουν χρήματα για να παραγγέλνουν με τη σειρά τους αγαθά ως καταναλωτές στις αγορές. Μια ελεύθερη οικονομία, όχι λιγότερο ελεύθερη, θα οργανωθεί φυσικά γύρω από αυτήν την αρχή, αφού παράγουμε για να καταναλώσουμε και όχι το αντίστροφο.
Τα Χριστούγεννα έδινες παραγγελίες στους προμηθευτές σου και όχι το αντίστροφο. Ο κατασκευαστής μπορεί να σας παραγγείλει να αγοράσετε από αυτόν. Μόνο οι δημόσιοι παραγωγοί – κυβερνήσεις ή προμηθευτές που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση – μπορούν να το κάνουν αυτό. Ο Γάλλος φιλόσοφος Raymond Ruyer στο βιβλίο του το 1969. Σχολή Κοινωνίας Consomation (Για τη δόξα της καταναλωτικής κοινωνίας), περιέγραψε τη διαφορά μεταξύ μιας οικονομίας αγοράς, όπου ο καταναλωτής είναι κυρίαρχος, και μιας σχεδιασμένης οικονομίας, όπου ο παραγωγός κυβερνά τα πάντα (υπό κυβερνητικό έλεγχο):
Σε μια οικονομία της αγοράς, η ζήτηση είναι η επιτακτική ανάγκη και η προσφορά είναι ο αιτητής… Σε μια σχεδιασμένη οικονομία, η προσφορά είναι η επιτακτική ανάγκη και η ζήτηση είναι η παρακλητική.
«Σε μια οικονομία της πορείας, η ζήτηση είναι αυτοκρατορία, και η προσφορά είναι προσφορά… Σε μια προγραμματισμένη οικονομία, η προσφορά είναι αυτοκρατορία και η προσφορά είναι προσφορά. »
Γι’ αυτό, αν έχεις την ευκαιρία να ζήσεις σε μια λίγο πολύ ελεύθερη κοινωνία (και αν δεν είσαι ερημίτης), μπορείς να περάσεις καλά Χριστούγεννα.
Καλά Χριστούγεννα!
******************************
Σε αντίθεση με τους bloggers του EconLog, ο Άγιος Βασίλης δυσκολεύεται να σχεδιάσει γράμματα.
Οι άνθρωποι που ζουν σε καπιταλιστικές χώρες, ακόμα κι αν δεν είναι εντελώς ελεύθεροι, μην το σκέφτονται αυτό. Ως πελάτες, δίνουν παραγγελίες στους προμηθευτές τους. Ως κατασκευαστές, ικανοποιούν τις παραγγελίες των πελατών τους. Οι καταναλωτές είναι οι κύριοι, οι παραγωγοί είναι στην υπηρεσία τους. Και οι παραγωγοί αποδέχονται ευχαρίστως αυτόν τον ρόλο επειδή θέλουν χρήματα για να παραγγέλνουν με τη σειρά τους αγαθά ως καταναλωτές στις αγορές. Μια ελεύθερη οικονομία, όχι λιγότερο ελεύθερη, θα οργανωθεί φυσικά γύρω από αυτήν την αρχή, αφού παράγουμε για να καταναλώσουμε και όχι το αντίστροφο.
Τα Χριστούγεννα έδινες παραγγελίες στους προμηθευτές σου και όχι το αντίστροφο. Ο κατασκευαστής μπορεί να σας παραγγείλει να αγοράσετε από αυτόν. Μόνο οι δημόσιοι παραγωγοί – κυβερνήσεις ή προμηθευτές που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση – μπορούν να το κάνουν αυτό. Ο Γάλλος φιλόσοφος Raymond Ruyer στο βιβλίο του το 1969. Σχολή Κοινωνίας Consomation (Για τη δόξα της καταναλωτικής κοινωνίας), περιέγραψε τη διαφορά μεταξύ μιας οικονομίας αγοράς, όπου ο καταναλωτής είναι κυρίαρχος, και μιας σχεδιασμένης οικονομίας, όπου ο παραγωγός κυβερνά τα πάντα (υπό κυβερνητικό έλεγχο):
Σε μια οικονομία της αγοράς, η ζήτηση είναι η επιτακτική ανάγκη και η προσφορά είναι ο αιτητής… Σε μια σχεδιασμένη οικονομία, η προσφορά είναι η επιτακτική ανάγκη και η ζήτηση είναι η παρακλητική.
«Σε μια οικονομία της πορείας, η ζήτηση είναι αυτοκρατορία, και η προσφορά είναι προσφορά… Σε μια προγραμματισμένη οικονομία, η προσφορά είναι αυτοκρατορία και η προσφορά είναι προσφορά. »
Γι’ αυτό, αν έχεις την ευκαιρία να ζήσεις σε μια λίγο πολύ ελεύθερη κοινωνία (και αν δεν είσαι ερημίτης), μπορείς να περάσεις καλά Χριστούγεννα.
Καλά Χριστούγεννα!
******************************
Σε αντίθεση με τους bloggers του EconLog, ο Άγιος Βασίλης δυσκολεύεται να σχεδιάσει γράμματα.
